สัพเพเหระ > เป็นนักเลงกลอนอย่านอนเปล่า

วานลม

(1/1)

ชบาบาน:
    เทือกทิวป่ากว้างใหญ่ท้ายบ้านนอก
ริ้วไอหมอกซ่านหนาวเคล้าเคลียขวัญ
วิหคไพรขับขานประสานกัน
คล้ายเพลงอันเศร้าซึ้งถึงบางคน

ม่านฟ้าฝอยปลิวฟ่องละอองชื้น
ยามฟ้าตื่นจากฝันอันหมองหม่น
อรุณคลี่สีทองคล้องกมล
ประโลมคนโดดเดี่ยวห่อเหี่ยวใจ

ปาดไอหมอกชโลมร่างอย่างเงียบเงียบ
ยะเยือกเยียบเย็นชาอารมณ์ไหว
ในสำนึกลึกเร้นไม่เห็นใคร
คล้ายควันไฟเลือนหายลับสายตา

สายสัมพันธ์วันนี้ไม่มีแล้ว
หมดสิ้นแววลายเล่ห์เสน่หา
เหลือแค่กายทุกข์ท้อทรมา
ธารน้ำตาเป็นเพื่อนในเรือนเนา

ไม่มีข่าวใหม่ใหม่ให้รับรู้
แสนหดหู่ทุกวันเงียบงันเหงา
วานสายลมโชยบ้างแม้บางเบา
พัดพาเอาข่าวข้าหาเขาที.

ประสิทธิ์:
มากดบวกให้พี่ชบาบานก่อนครับ ผมยังเขียนกลอนไม่ออกเลยช่วงนี้ แต่อ่านกลอนเศร้าๆของพี่แล้วซึ้งครับ ฝีมือจริงๆ :'e:133 :'e:133 :'e:133

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ